دو شنبه 28 دی 1394 ساعت 21:14 |
بازدید : 317 |
نوشته شده به دست هستی |
(نظرات )
رفتم تو آشپزخونه و چایی رو از ترانه گرفتم ...وقتی چایی رو جلوی میلاد گرفتم پرسید:
میلاد-مهدیس خانوم شما چی می خونید؟؟؟
من-گرافیک ....شماها چی؟؟؟
میلاد-ما توموسیقی ....
ترانه با خوشحالی اومد توی پذیرایی و گفت:
ترانه-واقعا ...من و مهدیس و آریانا هم بلدیم بزنیم ...
میلاد-چی میزنید؟؟...................
ترانه- آریانا پیانو بلده مهدیس هم گیتار منم علاوه بر این دو تا ساز ویالون هم بلدم
مهرداد-آفرین پشتکارتون قابل تحسینه ...
ترانه-شماها چی ؟؟
سیاوش-من دف و گیتار میزنم ...میلاد چنگ وسنتور می زنه ...مهرداد سه تار می زنه ...مهراد هم تبل و سنتور ...حامد هم ...همون دوستمون که بعدا قراره بیاد ویالون می زنه
من-جالب شد ...ترانه که عاشق ساز فکر کنم خوب آبتون با هم تو یه جوب بره
سیاوش با خجالت به ترانه نگاه کرد و گفت:
سیاوش-از خانومی با چنین جمال و کمالی این چیزا بعید نیست
با چشمام به سیاوش اشاره کردم و یه چشمک برای ترانه زدم که برق رفت ...
سپهر
با تمام سرعت اتوبان های تهران رو رد می کردم نمی تونستم تحمل کنم مهدیس اونجا بمونه ....میترسیدم زیباییش در آخر کار بده دستمون ....با این فکر که ممکنه یکی از پسرا عاشقش بشه پام رو با تمام توانم روی پدال گاز فشار دادم ...صدای زنگ گوشیم هم یه بهونه شد برای خالی کردن حرصم ...برش داشتم و با تمام توانم داد زدم:
من-بله؟؟؟
چند لحظه مکث و بعدش صدای آراد در گوشی پیچید :
آراد-داداشم بیا بزن ...چته باز داری پاچه می گیری ...
من-آراد ببر صداتو که میام هم خودم رو هم تو رو هم ...هم ...هم ...اَه
آراد-چته بابا چی شده؟؟
من-می خواستی چی بشه ...چهار تا پسر سوسول اومدن بالای خونه ی دخترا خونه خریدن ...
آراد-چـــــــــــــــــــی؟؟
آنقدر بلند داد زد که پرده ی گوشم پاره شد :
من-یواش تر جیغ جیغ کن برادر من
آراد-دخترا رو ببر یکی از آپارتمان هامون خوب
من-اونا نمی خوان از اونجا بیان بیرون
آراد-غلط کردن مگه دست خودشونه؟؟
من-پس نکنه دست تو ؟؟
آراد-چی فکر کردی داداشم ...الان زنگ می زنم به فارابی می گم تا بعد از ظهر یه خونه ی تمیز طرفای خونه ی خودمون براش جور کنه ...
من-آره این فکر خوبیه ...مجبورشون می کنیم برن اونجا
آراد-تو برو اونچجا تا منم بیام ...
من-ولی من الان اونجا بودم ...
آراد-من نمی تونم طاقت بیارم آریانا اونجا باشی اگه می خوایی تو هم بیا
من-پس تا یه ربع دیگه اونجام ...
آراد-می بینمت داداش
من-می بینمت
از بریدگی اتوبان دور زدم و با تمام سرعت به طرف آپارتمان رفتم ...
آراد
به فارابی زنگ زدم و ازش خواستم تا برامون یه آپارتمان تر و تمیز آماده کنه اونم که کشته مرده ی پوله مدام می گفت(بله قربان، چشم قربان، فقط خرجتون زیاد میشه)کفتار پیر ....کت اسپرت یشمیم رو از روی دسته ی مبل برداشتم و زدم بیرون ...سوار ماشینم شدم و فقط گاز دادم ...به ده دقیقه نکشید که بودم در آپارتمانشون ...سپهر زود تر از من رسیده بود و با پاش مدام به سنگ ریزه ها لگد می زد ...فکر کنم کتونی سفیدش از شدت ضربه ها سوراخ شد ...جلدی پریدم پایین و گفتم :
من-چرا زنگ نمی زنی ؟؟
سپهر- مثل این که آیفونشون خرابه ...
من-قلاب بگیر تا برم بالا
بی حرف قلاب گرفت و من رفتم روی در ...سپهر مدام غر می زد:
سپهر-بپر دیگه آراد ...نکنه اتفاقی براشون افتاده
من-زبونتوگاز بگیر پسر
پریدم پایین و در رو باز کردم :
سپهر-عین دختر بچه ها لفتش دادی
و دوید به طرف داخل آپارتمان ...چند بار دکمه ی آسانسور رو فشار داد ولی مثل اینکه آسانسور هم خراب بود ...داد زدم:
من-تا کی می خوایی منتظر آسانسور بمونی بدو از پله ها بریم ...
هر دو سریع پله ها رو طی کردیم ...جلوی در واحدشون که رسیدیم قفسه ی سینمون با شدت بالا و پایین می شد :
من-در بزن دیگه
سپهر چند تقه به در زد ...صدای خنده ی پسری اومد ...با شدت گوشم رو به در چسبوندم :
سپهر-آراد برو کنار منم گوش برم
من-یه لحظه وایسا
سپهر-دِ بهت میگم برو کنار غول تشن
منو پرت کرد اونور و خودش گوشش رو گذاشت روی در :
من-من غول تشنم یا تو
و هلش دادم که از جاش تکون نخورد ...صدای اریانا از پشت در بگوش رسید:
آریانا-اومدم
و در رو باز کرد ...چقدر دلم تو این چند ساعت براش تنگ شده بود ...از اون روزی که بوسیده بودمش کمتر تحویلم می گرفت ...احساس کردم هول شده :
آریانا-اِ شما دو تا اینجا چی کار می کنید ...
من-اومدیم مهمونی اشکالی داره ؟؟
آریانا-آدم وقتی می خواد بره مهمونی اول از صاحب خونه اجازه می گیره
صدای یه پسر از داخل خونه اومد:
پسر-اریانا خانوم چی شد ؟؟...کی بود ؟؟...حامده ؟؟.. رگ غیرتم جوشید ...نکنه این چهار تا پسر تو خونن...
با عصبانیت گفتم:
من-این صدای کی بود؟؟
آریانا-من ...من نمی دونم
من-برو کنار می خوام بیام تو
آریانا-همین الان ...
من-نه فردا صبح ...
و کنارش زدم و رفتم تو ...بله..حدسم درست بود همشون اینجا بودن ...ولی از اون جایی که آریانا خیلی پرو بود گفت:
آریانا-بفرمایید تو داشتیم با پسرا در مورد ساز و آلات موسیقی حرف می زدیم
یه نگاه بهش انداختم که حساب کار دستش بیاد ...ولی بچه پرو اعتنا هم نکرد ....منم تریپ پرویی برداشتم گفتم:
من-سلام آقایون ....
همه بلند شدن و باهام دست دادن ....ترانه داشت با یه پسره گپ می زد و می خندید....غیرتم چسبید به سقف بالاخره زن داداشم بود:
من-آقا شما خودتون رو معرفی نکردید ؟؟؟
پسره برگشت:
پسر-با من بودید؟؟
من-بله با شما بودم ....خوش می گذره ترانه خانوم ؟
ترانه با طلبکاری گفت:.
ترانه-جای شما خالی ....
اینا سه تا کلا پروان ....یکی از اون یکی بدتر....نشستیم اونجا بلکه اینا احساس کنن اضافین برن ولی مگه میرفتن ....ساعت نه شب بود که رفتن ....خیلی زورم گرفت وقتی آریانا با میلاد حرف زد به خاط همین رفتم نشستم وسطشون ....وقتی پسرا رفتن با عجله رفتم توی یکی از اتاق خواب ها که آریانا هم دنبالم اومد ....عربده کشیدم:
من-اینجا اتاق کدومتونه ....؟؟؟
آریانا-مال منه فرمایش؟؟؟
من-بدو وسایل هاتو جمع کن دادم یه بنگاهی براتون خونه آماده کنه ....
آریانا-من جایی نمیام
دیگه این یکدندگیش داشت می رفت رو اعصابم ....بازوش رو گرفتم و پرتش کردم روی تخت ....از حرکتم جا خورد ...باز داد زدم:
من-آریانا همینی که گفتم رو انجام میدی وگرنه ....
صدای فریاد ترانه از پشتم به گوش رسید:
ترانه-مثلا چه غلتی می خوایی بکنی؟؟
من-همتون رو می گیرم روی دوشم و می برم
ترانه-مال این حرفا نیستی
یه نیشخند زدم و گفتم:
من-می تونی امتحان کنی ؟؟
ترانه-شما چه کاره یما میشی که واسمون تعیین تکلیف می کنی ....زود بیرون می خواستم حرفی بزنم که در رو باز کرد
من یه بچه پولدار نازک نارنجیم و تا حالا کسی دست روی غرورم نذاشته پس با تهدید به آریانا گفتم:
من-خوب گوش کن ببین چی می گم ....اگه فقط یک بار دیگه ببینم با این پسره میلاد گرم گرفتی من می دونم و تو.....
آریانا بلند شد و جلوم وایساد :
آریانا-هر کاری دلم بخواد می کنم به تو هم ربطی نداره ....اصلا می دونی چیه من ازش خوشم اومده می خوام از این به بعد بیشتر باهاش اشنا شم ...اصلا خدا رو چه دیدی شاید با من دوس شدیم ..
تا این رو گفت نفهمیدم چی شد دستم رفت بالا و روی صورتش فرود اومد ....آریانا از شدت ضربه پرت شد روی تخت و ترانه جیغ کشید ....اصلا از کارم پشیمون نبودم ...داد زدم:
من-حالیت می کنم آراد پارسا کیه ...من آدمت ی کنم
و رفتم بیرون ....صدای داد سپهر میومد :
سپهر-همونی که گفتم مهدیس من دوس ندارم اینجا بمونی ....
مهدیس-به تو چه آخه ....نه من می خوام بدونم به تو چه
در اتاقی که صداشون از اونجا میومد رو باز کردم و گفتم:
من-سپهر تمومش کن ....بیا بریم
سپهر-ولی آراد .....
من-همینی که گفتم راه بیوفت
با هم از اونجا اومدیم بیرون و درو کوبیدیم به هم .......
***
ترانه
وارد خونه شدم ...پندار هم داشت با چمدون هامون میومد .....سریع رفتم بالا ....من اتاق قهوه ای رو می خواستم ....وارد اتاق شدم و کیفم رو انداختم روی تخت ....پندار صدام زد:
پندار-ترانه ...ترانه کجایی؟
رفتم کنار در اتاق و گفتم:
من-چرا داد می زنی اینجام ...
پندار-چرا رفتی توی اون اتاق؟؟
من-من این اتاق رو می خوام
پندار-من اونو می خوام
من-نخیر مال من
پندار-من وسایلم رو اونجا چیدم
من-شما خیلی بیخود کردی ....
پندار چمدون ها رو ول کرد و اومد طرفم ....گارد گرفتم ...یه نیشخند زد و دستاش رو زد به کمرش:
پندار-الان مثلا می خوایی چی کار کنی کوچولو
من-می بینیم چی کار می کنم ....
یه خیز بداش طرفم که خیلی حرفه ای پام رو یه چرخ دادم و زدم توی کمرش ....از حرکت وایساد ...دستش رو گرفتم به کمرش و خم شد ...همونطور که می نالید گفت:
پندار-من حال تو یکی رو می گیرم ...اون زبون هشت متریت رو بالاخره کوتاه می کنم ...
یه نیشخند زدم و گفتم:
من-بپا دست و پات در نره ...اینم زدم که فکر نکنی خیلی دست و پا چلفتیم
پندار-اگه مردی وایسا تا حالیت کنم ...آخ رفتم توی اتاق و در رو قفل کردم
حالیت می کنم آقای رادمنش …تازه اولشه درسته دوست دارم ولی دلیل نمیشه که جلوت کوتاه بیام ....لباس هاش رو که قبلا توی کمد گذاشته بود بیرون آوردم ...همه مارک دار و معروف بودن ....بوی عطر پندار رو روی همشون میشد حس کرد ....حیف این لباس های مارک دار ....یه شال گردن اسپورت برداشتم و انداختمش روی تخت ....همونجا وایسادم و فکر کردم ....چی کارش کنم؟؟؟....یه فکری اومد به ذهنم ....زود توی یکی از کشو ها رو گشتم ....اه پس این کجاست؟؟...کشوی دوم و سوم ....آها ایناهاش ...اتو رو به برق زدم و گذاشتم خوب داغ بشه ...گذاشتمش روی شال گردن شیک پندار ....یه لبخند خبیثانه زدم و زیر لب گفتم:
من-عاشقتم تران خانوم ....
روی همه ی لباس هاش همین کارا رو انجام دادم فقط اونایی رو که نو بود گذاشتم کنار تا بدم به یه نیازمند ....آها دست گلت درد نکنه تران خانوم ....با آرامش از اتاق بیرون اومدم ...لباس های پندار بغلم بود ...رفتم طرف اتاقش و در زدم....صدایی نیومد آروم در رو باز کردم و سرک کشیدم ....صدای آب می یومد ....احتمالا رفته حموم ...رفتم داخل و هر کدوم از لباس ها رو یه جا آویزون کردم ...روی همشون حداقل یه جای سوخته ی اتو داشت ...یه لبخند زدم و رفتم بیرون ...چمدونم وسط خونه بود برش داشتم و رفتم توی اتاقم ...برای امنیت بیشتر در رو هم قفل کردم .
***
پندار
در حالی که مو هام رو خشک می کردم از حموم اومدم بیرون ....حوله رو دور خودم پیچیده بودم باید می رفتم لباس هام رو از اون اتاق میاوردم ...حوله رو از جلوی صورتم زدم کنار که ....این ...این .....نـه!!...لباسام خداجون ....حوله رو پرت کردم روی تخت و با عصبانیت اومدم بیرون ....با مشت به در اتاق زدم و دستگیره رو پایین کشیدم ....نه در قفل بود ...عربده کشیدم:
و با عصبانیت برگشتم به اتاق ...محکم خودم رو انداختم روی تخت و شروع کردم به بالش مشت زدم ....ببین یه بچه ی فسقلی چه طوری حرس منو در آورده ...پندار نیستم اگه نشونمت سر جات ترانه خانوم ....
ترانه
از اتاق بیرون اومدم سرو گوشی آب دادم ....خبری از پندار نبود ...سریع کیفم رو انداختم روی شونم و از پله ها رفتم پایین ...داشتم می رفتم سمت در که صداش از پشت به گوش رسید : پندار-ترانه خانوم ..... واییی مامانم ....آب دهنم رو با صدا غورت دادم و برگشتم ...دستش رو به بغل زده بود و با فاصله ی دو متری از من وایساده بود : پندار-اتفاق دیروز که خاطر مبارکتون هست ... من-خوب که چی ....؟؟؟؟ تو یه حرکت دوید طرفم و داد زد: پندار-الان نشونت می دم که چی یعنی چی؟؟؟؟ منم با سرعت دویدم طرف حیاط ...پریدم توی ماشید و قفل مرکزی رو زدم ...ریموت در رو زدم ....در با سرعت مورچه در حال باز شدن بود که پندار رسید به ماشید و شیشه ی ماشین بدبختم رو گرفت زیر مشت و لگد ...تا در باز شدن پام رو گذاشتم روی گاز و الفرار ...وقتی از کوچه پس کوچه های خلوت گذشتم یه نفس راحت کشیدم ...وارد محوطه ی دانشگاه که شدم مهدیس و آریانا رو دیدم که کنار هم نشسته بودن ...رفتم کنارشون و سلام کردم : مهدیس-سلام ....چه خبرا شیطون؟؟؟ من-گم شو بابا چه خبری ... آریانا-اذیتت نکرد که؟؟؟ من-غلط کرده تا حالش رو بگیرم .... یه پسره از کنارم رد شد و گفت: پسره-بوس می دی خانومه برگشتم و نگاهش کردم ...از اونا بود که دستش رو کرده بود تو پریز برق : من-از آقامون اجازه می گیرم بعد آقاهه و پندار رو نشونش دادم و گفتم: من-اونو میبینی که داره با چشمات قورتش میده اون آقامونه ... مهدیس بلند شد و کیفش رو انداخت روی شونش: مهدیس-بریم دیگه الان کلاس شروع میشه ...
داشتن از جلو میرفتن که گفتم:
من-بچه ها فقط ....یه اتفاقی افتاده؟؟؟
هر دو با یه حرکت برگشتن و مهدیس پرسید:
مهدیس- نگو حامله ای ؟؟؟
من-بمیر بابا ....
آریانا-نگو که دیشب با پندار ....
من-لال بمیرید دو تاتون ... من دیشب لباس ها پندار رو با اتو سوزوندم ....
مهدیس تقریبا داد زد:
مهدیس-گفتی چی کار کردی ؟؟؟
من-لباس هاش رو سوزوندم
یه دفعه هر دو زدن زیر خنده :
من-نخندید ...قصد جونم رو کرده ...صبح هم از دستش در رفتم
مهدیس همونطور که میخندید گفت:
مهدیس-حالا بیا ببینم برات چی کار می کنم ....شاید دلم به رحم اومد نجاتت دادم ....
ازشون زدم جلو و گفتم:
من-هر دوتاییتون برید بمیرید
نمی دونم چرا امروز سپهر نیومده بود و مهدیس هم به خاطر نیومدنش یه خورده پکر بود ....ما هر سه مون جنون داریم در عین حال که ازشون خوشمون میاد دوس داریم اذیتشون کنیم ...پندار هم نیم ساعت بعد از کلاس اومد ....نمی دونم چرا احساس کردم چشماش یه برق خوشحالی داشت ...
***
آراد
وقتی پندار اومد ماجرای پسرای مجرد ساختمون آریانایینا رو براشون گفتم و اون گفت که ترانه حرفی نزده ....صلاح ندیدم بهش بگم ترانه با سیاوش گپ می زده ...ممکن بود خیلی عصبانی بشه بلایی سر ترانه بیاره ...کلاس که تموم شد گوشیم رو در آوردم و یه زنگ به سپهر زدم:
من-الو سپهر
سپهر-وایسا یه لحظه ....
و به یکی دیگه گفت:
سپهر-آقا مواظب اون وسایل باش ....
بعد اومد پشت خط:
سپهر-الو الو بگو
من-چی شد تموم شد ....
سپهر-نه نصف وسایل مونده ....
من-کلاس تموم شد اینا الان میانا ....
سپهر-یه خورده معطلشون کن داداشم ....
من-ببینم چی کار می کنم ....کارت تموم شد بزنگ ....
سپهر-باشه
به طرف دخترا رفتم و گفتم:
من-خانوما ...
هر سه با سه تا اخم غلیظ برگشتن ...اینا حتما به خاطر رفتار اونروزمه :
من-من ....من ...می خواستم معذرت خواهی کنم
باورم نمیشه از کسی معذرت خواهی کرده باشم ...اریانا یه تای ابروشو داد بالا و گفت:
آریانا-بابته؟؟؟؟
من-رفتار اونروزم ....
آریانا-رفتار شما اصلا برام مهم نیس
و خواستن برن که من گفتم:
من-حالا اگه موافق باشید یه کاپوچینو مهمون من
مهدیس-ببخشید ولی خیلی کار داریم ....
من-لطفا بفرمایید بوفه ...
هیچ کدوم جرات نکردن مخالفت کنن ...با پندار و دخترا نشسته بودیم و کاپوچینو می خوردیم که صدای اس ام اس گوشیم بلند شد ...از طرف سپهر بود:
سپهر-حله ....
دخترا بلند شدن که برن ....هر دو باهاشون خداحافظی کردیم ...ترانه که میرفت آموزشگاه اون دو تا هم احتمالا خونه ....منم سریع پریدم پشت ماشینم و به سمت خونه ی مهدیس اینا رفتم ...وقتی رسیدم ماشینم رو چهارتا کوچه پایین تر پارک کردم و خودم رفتم داخل ساختمون ...سپهر طبقه ی دوم بود و داشت پول کارگر ها رو حساب می کرد ...رفتم جلو و سلام کردم:
من-سلام داداش ...ببخشید تو رو خدا همه زحمت هاش افتاد گردن تو ....
سپهر-عیبی نداره جبران میکنی ...
و وارد واحد شدیم ....
آریانا
با خنده وارد آسانسور شدیم :
مهدیس-باورت نمیشه ولی یه موش گذاشته بودیم توی کادوی فریبا ....بیچاره خیلی ترسید ...هی ...یادش بخیر ...چقدر آتیش می سوزوندیم ...یادته ترانه یه سوسک گذاشت لای دفتر سوسن ...
با خنده سر تکون دادم و گفتم:
من-مگه میشه یادم بره ...سوسن بیچاره تا حیاط دوید و جیغ کشید ...
در آسانسور باز شد و ما دوتا پلاستیک به دست اومدیم بیرون ..هر چی پلاستیک دست راستم بود دادم دست چپم و در رو باز کردم ...تا در رو باز کردم با چیزی که دیدم تا مرض سکته رفتم ....وایی نه ...اینجا چه خبره؟؟...آب تا ده سانتی متری خونه بالا اومده بود و فرش ها خیس خیس شده بود ....سریع از میون آب ها گذشتم و رفتم توی حموم ....داد زدم:
من-مهدیـــــــــــــــــــــ ــــــس
مهدیس بیچاره زود اومد ...در حالی که نفس نفس میزد گفت:
مهدیس-چی شده چرا داد می زنی؟؟
من-این آب رو تو باز گذاشتی ؟؟؟
نگاهی به شیر باز حموم انداخت و محکم با کف دست زد به پیشونیش :
مهدیس-ای وای بر من...
من-آخه چطور تونستی شیر حموم رو باز بزاری ...
مهدیس- بابا می خواستم یه دوش بگیرم شیر رو باز کردم که وان پر بشه اما تو گفتی که وقتی نیست منم یادم رفت ببندمش....
جیغ کشیدم:
من-حالا باید بریم کدوم گوری ؟؟؟ها؟؟...می خواییم چی کار کنیم این گند رو؟؟؟
و در حالی که صورتم از عصبانیت جمع شده بود همون گوشه توی آب ها نشستم :
من-حالا چه خاکی بریزم تو سرم ...
مهدیس اومد و به بازوم زد:
مهدیس-هی ...ناراحت باش دیگه ...با هم یه کاریش می کنیم ...تازه این شد یه توفیق اجباری برای....
دیدم بقیشو نمیگه و شیطون داره نگاهم می کنه:
من-برای؟؟؟
یه مشت آب پاشید تو صورتم و در حالی که فرار می کرد گفت:
مهدیس-برای آب بازی ...
صورتم رو با آستین خشک کردم و در حالی که بلند می شدم گفتم:
من-اگه مردی وایسا...
...
سپهر
صدای در واحد روبرویی اومد ....آراد پیشنهاد خیلی خوبی داد ...ما با دو برابر قیمت آپارتمان روبه رویی مهدیس اینا رو خریدیم ...ولی این دوتا نباید میفهمیدن ما اینجاییم ...چون اینطوری هم از غرورمون محافظت می کردیم هم می دونیم اونا از لجشون هم که شده به این پسرا اعتنا می کردن تا ما حرس بخوریم .... ما اومدیم تا بدونم این دو تا چرا حاظر نمیشن به یه خونه ی دیگه برن ....نکنه عاشق این پسرا شدن ...وایی سپهر زبونت رو گاز بگیر ...هر دو هجوم بردیم به طرف چشمی :
من-اول من آراد
آراد-وایسا ببینم چه خبره ....
من-اِِ آراد لج نکن دیگه
اما صدای جیغ آریانا مانع شد:
آریانا-مهدیـــــــــــــــــــــ ـــــــــس
هر دو صامت سر جامون وایسادیم ....من آروم لای در رو باز کردم و وقتی دیدم کسی نیست اروم گفتم:
من-دنبالم بیا ....
در باز بود ....وایی نه تمام خونه رو آب گرفته بود ...صدای جیغ آریانا میومد:
اریانا-حالا می خواییم کدوم گوری بریم ؟؟؟ها؟؟؟....می خواییم چی کار کنیم این گند رو ؟؟
دیگه صلاح ندیدیم اونجا وایسیم و سریع رفتیم داخل آپارتمان....
***
مهدیس
بعد ا این که کلی همدیگه رو خیس کردیم...گفتم:
من-حالا چی کار کنیم ما که از کار های فنی سر در نمیاریم؟؟؟
آریانا-چطوره به پسرای طبقه بالا بگیم
من- زن زاهدی ببیینه شر میشه ها ....
اریانا-گور بابای زاهدی ما تا صبح باید تو این آب ها بخوابیم به خاطر زاهدی ....؟؟؟
من-هر جور خودت می دونی .....
آریانا بلند شد و افتاد جلو ...از پله ها بالا رفت و در خونه ی پسرا رو زد...میلاد در رو باز کرد:
میلاد-سلام ...شمایید آریانا خانوم ...
آریانا-سلام آقا میلاد ...راستش ما یه مشکلی داریم ...می خواستم ببینم می تونید کمکمون کنید ...
میلاد –چیزی شده؟؟
حتما یه چیزی شده که من و این با سر و وضع خیس وایسادیم جلوت آقای خنگ:
آریانا-بله اگه میشه با پسرا بیایید پایین
میلاد-بفرمایید داخل ....
آریانا-نه ...خیلی کار داریم ...لطفا زودتر ....
میلاد بچه ها رو صدا کرد و همه با هم اومدیم پایین ...همونطور که حدس می زدیم لوله ی خونه از قبل خراش برداشته بوده و حالا ترکیده بوده وقتی شیر حموم هم باز مونده بود دیگه بدتر شده بود ....مهراد رو به من گفت:
مهراد-شما حداقل تا یه هفته نمی تونید اینجا باشید ...ما لوله کش میاریم تا درستش کنه ...
آریانا-تو رو خدا ببخشید شما رو هم به دردسر انداختیم ...
مهراد-نه خواهش می کنم ...حالا کجا می رید؟؟
آریانا-می ریم خونه ی ترانه ...
مهراد-خوب اگه می خوایید چیزی بردارید لطفا زود تر ...من هم زنگ می زنم به یه لوله کش
من-واقعا ممنونیم ...
مهراد-همسایه به درد همچین روزی می خوره دیگه ... من و آریانا لباس هامون رو جمع کردیم و به ترانه زنگ زدیم و اون گفت که تا نیم ساعت دیگه میاد دنبالمون
...هر دو دوباره از پسرا تشکر کردیم و سریع اومدیم پایین ...ترانه کمی معطلمون کرد ولی بالاخره اومد ..وقتی به خونشون رسیدیم با کمک همدیگه وسایلامون رو بردیم توی اتاق مهمون هاشون ...ترانه به طرف اتاقش رفت و طول نکشید که صدای جیغش منو و مهدیس رو وادار کرد وارد اتاقش بشیم ...وایی ...این دیگه چه وضعیه ...لباس هاش مثل آبکش سوراخ سوراخ شده بدن ....ترانه با تاسف به لباس هاش نگاه میکرد و من و مهدیس عین این مونگلای چیز ندیده به در و دیوار اتاق که ازش لباس می بارید ....چرا تا حالا دقت نکرده بودم که ترانه این همه لباس داره ....ترانه داد زد:
ترانه-پندار کلتون می کنم ...
باز من و مهدیس عین این گیجا به ترانه زل زده بودیم ...ترانه با جیغ گفت:
ترانه-شما چرا زل زدید به من ....
من-میشه بگی اینجا چه خبره ؟؟؟.....
در حالی که از عصبانیت قفسه ی سینش بالا پایین میشد همه چیز رو تعریف کرد و ما هم به حال این دو تا زنجیری غبطه خودیم ...
***
ترانه
مهدیس و آریانا یه هفتس که توی خونه ی ما هستن و منم خوشحالم که با پندار اخمخ تنها نیستم ....عید نزدیکه و منم خیلی خوشحالم ....امروز دیگه کار خونشون تموم میشه ...داشتم از راهروی دانشگاه می گذشتم که یه پسره جلومو گرفت ...یه نگاه به دستش که راهم رو سد کرده بود و یه نگاه به خودش انداختم و گفتم:
من-مشکلیه؟؟؟؟
پسر-خانوم رادمهر ....؟؟؟؟
من-بله خودم هستم ....
پسر-من پرهام هستم ....پرهام نیکبخت ....
من-نمی شناسم .....
پرهام-قرار بود طرح هاتون رو برام بیارید ....
آها ااین همون دانشجویی که صالحی من رو بهش معرفی کرده بود ....لبخندی زدم و گفتم:
من-شرمنده که به جا نیاوردم آقای نیکبخت ...راستش من یادم رفته بیارمشون ....
پرهام –من اونا رو می خواستم خانوم ....از امروز هم که دانشگاه به طور رسمی برای عید طعتیله ....
من-من واقعا شرمندم ....خب شما شمارتون رو به من بدید تا دو سه روز دیگه طرح ها رو به دستتون می رسونم ...
پرهام-فکر خوبیه ....یاداشت کنید لطفا ....
شمارش رو توی موبایلم سیو کردم و زود خداحافظی کردم ...عجیب دوست داشتم پیاده برم ....مخصوصا که بازار های تهران حال و هوای عید رو داشت ....باید حتما مامانمینا و هوری جون رو یه شب برای شام دعوت کنم ....داشتم از توی خیابون رد می شدم که یه ماهی قرمز توجهم رو جلب کرد ....دلم نمی خواست اولین سالی که کنار عشقم هستم رو بدون سفره ی هفت سین بگذرونم ....دو ماهی قرمز و خوشگل خریدم و با سرعت به طرف خونه رفتم که صدای یه زوج جون توجهم رو جلب کرد :
دختر-سامان من می خوام اول اسم تو رو به گردنم بندازم ....لطفا sبگیر ....
پسر-پس منم یه پلاک که اول اسم تو باشه می خوام ....
چقدر همدیگرو دوست داشتن ...ناخودآگاه به طرف مغازه کشیده شدم ...یه پلاک pاز پشت ویترین بهم چشمک می زد...بی اراده به سمت مغازه کشیده شدم و اون پلاک رو خریدم ...خوشحال به سمت خونه رفتم ....
چشم هامو باز کردم ...از امروز سال جدید شروع میشه ...از پله ها پایین اومدم و پندار رو دیدم که پشت میز نشسته و در حالی که یه پاش رو انداخته روی پای دیگش و روزنامه ای به دستشه داره آب پرتغالش رو می خوره ...عینک خیلی بهش میاد ...الکی صدام رو صاف کردم که متوجه حضورم بشه :
من-اهم ...صبح به خیر
یه جورایی دیگه کاری به هم نداشتیم ...روزنامه رو بست و گفت:
پندار-صبح به خیر ....
همونطور که آب پرتغالش رو جرعه جرعه می خورد پرسید:
پندار- زود بیدار شدی؟؟؟
من-باید ازت اجازه میگرفتم ....
پندار-یه جورایی ....
من-روتو برم ....
گوشیم رو از جیبم در آوردم و روی میز گذاشتم و به سمت دستشویی رفتم ...یه ده دقیقه ای اون تو بودم و مسواک میزدم وقتی هم بیرون اومدم اخم های پندار رفته بود توی هم ...در حالی که میشستم پرسیدم:
من-باز چی شده ابرو هاتو گره کردی توی هم ...
جوابی نداد و با عصبانیت به طرف در خونه رفت و محکم به هم کوبیدش ....
پندار
تا ترانه رفت گوشیش شروع کرد به زنگ خوردن ...نگاهی به اسم کسی که زنگ می زد انداختم ...پرهام ....پرهام کیه دیگه؟؟؟؟.....داشتم از فضولی می مردم خواستم جواب بدم که قطع شد ...صدای پیامک گوشی ترانه بلند شد و من هم که از فضولی رو به موت بودم خوندمش :
پرهام-امانتی من چی شد ....امشب شب عیده ها !!
از چه امانتی حرف میزد ....سرم سوت کشید ...باز صدای زنگش در اومد بی درنگ جواب دادم:
من-بله ....
چند لحظه سکوت و بعد صدای پسر جونی به گوش رسید:
-ببخشید گوشی ترانه خانوم ...
از اینکه اسمش رو به زبون آورد خون خونم رو می خورد با عصبانیت داد زدم:
من-بله بفرمایید ؟؟
-ببخشید من با ترانه کار داشتم .....
این دیگه زیادیه ...داشت اسم زنم رو بدون پسوند می گفت ...عربده کشیدم:
من-همسرشون هستم بفرمایید ....
چند لحظه مکث و دوباره گفت:
-خودشون هستن .....
من-امرتون ....
-من با خودشون کار دارم ...
طاقت از کف دادم:
من-مرتیکه تو با زن من چی کار داری ؟؟؟....جرعت داری یه بار دیگه اسمش رو به اون زبون کثیفت بیار تا گردنتو بزنم ....
صدای بوق اشغال در گوشی پخش شد ...ترانه از دستشویی بیرون اومد و من بدون فوت وقت اس ام اس اون یارو رو حذف کردم و برای اینکه بلایی سر ترانه نیارم از خونه بیرون زدم .....
آراد
با صدای به هم خوردن در آپارتمان چشم باز کردم ...سپهر نون گرفته بود :
من-دستت درد نکنه داداش ...خیلی وقت بود نون تازه نخورده بودم ....
و به سمت دستشویی رفتم که صدایی از بیرون شنیدم:
-آریانا خانوم ...مهدیس خانوم ....خونه نیستید ....
با عجله به طرف چشمی رفتم و به بیرون نگاه کردم...مهراد بود که داشت در خونه ی آریانایینا رو از جا می کند ....آریانا با سر و صورتی که ازش خواب می بارید و با یه آستین کوتاه ....چی .....با یه آستین کوتاه اومده جلوی این مرتیک؟؟؟..........از عصبانیت در حال انفجار بودم ...آریانا در حالی که خمیازه می کشید گفت:
اریانا-کاری داشتید آقا مهراد .....
مهراد-من مهرداد هستم نه مهراد ....
آریانا-ای وایی ببخشید من شما دو تا رو قاطی می کنم ....
منم همینطوری ....حالا برو سر اصل مطلب:
مهرداد-برای خودمون نون گرفتم گفتم برای شما هم بیارم....
تو خیلی غلط کردی....لب آریانا به خنده باز شد:
آریانا-واقعا ممنون آقا مهرداد راستش خیلی وقت بود دلم هوس نون تازه کرده بود تنبلی هم اجازه نمیداد برم نون بگیرم ....
تو هم غلط می کنی صبح زود بخوایی بری نون بگیری :
مهرداد-نه نه...خوب نیست خانوم زیبایی چون شما صبح زود بره نون بگیره به من بگید خودم براتون میگیرم ...
اون چی گفت؟؟؟....به آریانا گفت زیبا ...گردنشو میشکنم پسره ی بی ناموس...دستم رفت طرف دستگیره که سپهر دستم رو گرفت و از پشت زمزمه کرد:
سپهر-خودتو کنترل کن آراد .....
دوباره از چشمی به آریانا نگاه کردم ....چرا ساکته ....چرا نمیزنه فک این جوجه رو بیاره پایین ؟؟...آریانا لبخندی زد و گفت:
آریانا-پس وقتی خواستید برید به منم بگید ...خیلی دلم میخواد صبح ها دوچرخه سواری کنم مهدیس هم همچنین ولی کسی نیست که باهامون بیاد ....
گل از گل مهرداد شکفت و گفت:
مهرداد-البته ....صبح با بچه ها میریم پارک دوچرخه سواری ...
آریانا تشکری کرد و رفت داخل ....تکیه به دیوار دادم و سر خوردم پایین ....نه باورم نمیشه یه تازه به دوران رسیده بخواد آریانا رو از من بگیره ....دستی توی مو هام کشیدم و رو به سپهر با حالت کلافه گفتم:
من-سپهر بگو که دروغه ....بگو که آریانا باهاشون نمیره ...
سپهر تاسف بار نگاهم کرد و کنارم نشست :
سپهر-پس تو هم گرفتار شدی ...
با تعجب برگشتم و نگاهش کردم ....یعنی اونم ...نه؟؟؟؟؟؟؟!!!!:
من-تو هم آره؟؟؟....
سپهر-البته که آره ....منم قلب دارم آراد ....
لبخندی زدم و گفتم:
من-امشب سال تحویل میشه میایی بریم پیششون ....
لبخندی زد و گفت:
سپهر-فکر خوبی...اما ....مثل این که یادت رفته بابام تنهاست ....بابا مامان تو هم همینطور ....اونا انتظار دارن تو کنارشون باشی ....آرمین که دیگه نیست تو حداقل باش ...
سفره ی هفت سین رو انداخته بودم و برای پندار یه بلوز سرمه ای خریدم....می دونم این وظیفه ی من نیست که بهش عیدی بدم ولی دوست داشتم براش هدیه بگیرم ...به اتاقم رفتم ودست توی کیفم بردم و پلاکی که خریده بودم رو بیرون کشیدم ...آروم به گردنم انداختم و با دیدنش لبخندی مهمون لب هام شد ...صدای ماشین پندار من رو از خلصه بیرون کشید و منم سریع از پله ها پایین اومدم و چراغ ها رو خاموش کردم ....ساعت یه ربع به ده بود ...ده و نیم سال تحویل می شد و پندار نامرد خیلی دیر به خونه اومد ....صدای چرخش کلید اومد و متعاقب آن صدای پندار:
پندار-ترانه خونه نیستی ؟؟....برقا چرا خاموشه؟
کلید برق رو زدم ....ولی ....ولی چرا روشن نمیشه ....نکنه واقعا برق رفته ....وایی نه خدا جون ...آروم صداش زم:
من-پندار برق ها رفته ....من جایی رو نمیبینم
نور ضعیفی از ماه اتاق رو کمی روش کرده بود :
پندار-همونجا که هستی بمون دارم میام طرفت ...
بالاخره چشم هام به تاریکی عادت کرد و پندار رو دیدم ...فاصله ی کمی باهام داشت ...خواستم برم طرفش که چیزی زیر پام اومد و منم افتادم روی پندار ....پندار روی زمین افتاده بود و منم روی سینش خوابیده بودم ...نور ماه باعث میشد همدیگه رو ببینیم ...خیلی دستپاچه شده بودم و خواستم بلند شم که پندار گفت:
اما برق ها یه دفعه اومد ...اه ضد حال ....زود از روش بلند شدم و به طرف آشپزخونه رفتم ...نگاهی به لباس هام انداختم ....یه تیشرت آستین کوتاه با شلوار لی و مثل همیشه شال....هر دو با هم شام خوردیم و کنار سفره هفت سین نشستیم ...کم کم سال تحویل می شد ....پنج ثانیه ...چهار ....سه ....دو ...یه ...و صدای تلویزیون :
-سال نو مبارک باد ....
صدای شیپور ها بلند شد و پندار دستم رو گرفت و کشید :
و شال رو از سرم کشید و کلیپسم رو باز کرد ....آبشار مشکی مو هام روی شونه هام ریخت و پندار سرش رو توی مو هام فرو برد و یه نفس عمیق کشید:
پندار-اومممممممم....چه بویی میده ...
دوباره دستم رو کشید و منو روی پاهاش نشوند ...زل زد توی چشمام ...کم کم نگاهش پایین اومد و روی گردنم متوقف شد ...خشکش زد ...با تعجب به گردنم نگاه کردم و پلاک رو دیدم ...همون لحظه موبایلم زنگ زد ...پندار دست دراز کرد و با اخم نگاهی به شماره انداخت ...هر کس بود ریجکتش کرد و برگشت طرفم ...پلاک رو از گردنم کشید ...زنجیرش برید و فریاد پندار بلند شد:
پندار- دیگه دوست ندارم این لعنتی رو ببینم ...فهمیدی؟؟؟
می خواستم بپرسم آخه چرا این پلاک که اول اسم خودته ...ولی با دیدن چشماش به معنای واقعب کلمه لال شدم ...دوباره صدای موبایلم بلند شد و اینبار پندار با تمام عصبانیتی که ازش سراغ داشتم جواب داد:
پندار-بله ....
-........................
پندار-من صبح هم بهتون گفتم اگه کار واجبی دارید به من بگید ....
-.......................
پندار-دهنتو ببند وگرنه میام گل میگیرم درشو ...اسم زنمو به دهن کثیفت نیار ....
-.....................
پندار-الو ...الو ....
سریع از روی پاش بلند شدم و داد زدم:
من-این چه رفتاریه ...شاید کار واجبی داشته باشه ...اصلا تو به چه حقی گوشی منو جواب میدی ...
با چشم ها سرخ شده زل زد تو چشمام و عصبی گفت:
پندار-تو خفه شو ...دیگه هم دوست ندارم اسم این مرتیکه رو روی گوشیت ببینم وگرنه آتیشت میزنم ... با گریه رفتم بالا
بارون گرفته بود دقیقا مثل دل من ... زیر لب یکی از آهنگ های مازیار فلاحی رو زمرمه کردم :
لعنت به من چه ساده دل سپردم
لعنت به من اگر واسش میمیردم
دست منو گرفت و بعد ولم کرد
لعنت به اون کسی که عاشقم کرد
لعنت به اون کسی که عاشقم کرد
یکی بگه یکی بگه که ماه من کی بوده
مسبب گناه من کی بوده
سهم من از نگاه تو همین بود
عشق تو بد ترین قسمت بهترین بود
تو دل بارون منو عاشقم کرد
بین زمین و آسمون ولم کرد
یکی بگه چه جوری شد که این شد
سهم تو آسمون و من زمین شد
صدای آیفون بلند شد ...یعنی کیه این وقت شب ...از پنجره دیدم که پندار زیر بارون به طرف در رفت ...در رو باز کرد ...نه به چشمام اعتماد ندارم ...یعنی این هستی ...تا پندار در رو باز کرد هستی پرید تو بغلش ...صداشون نمیرسید پس پنجره رو باز کردم و زل زدم بهشون ...هستی همون طور که هق هق می کرد گفت:
هستی-چه طوری تونستی با من این کارو بکنی پندار؟؟...من دوست دارم ...چطور تونستی با اون دختره ی بی همه چیز ازدواج کنی... بگو که مامانت دروغ میگه که دوسش داری ...
پندار برگشت و با دیدنم دستش رو دور کمر هستی حلقه کرد و گفت:
پندار-نگران نباش عزیزم ...این فقط یه ازدواج توافقی ...من ازش جدا میشم و میام پیش خودت ...
هر دو مثل موش آب کشیده شده بودن ...هستی از بغل پندار بیرون اومد و گفت:
هستی-می دونستم ...می دونستم تو اون دختره پا پتی رو به من ترجیح نمی دی ...دوست دارم
دیگه نمتونستم بیشتر از این تحمل کنم ...دیگه نمتونستم شاهد ابراز احساسات یه دختر به شوهرم باشم ...الا باید میرفتم و میکوبیدم توی صورتش ولی مثل ماست وایساده بودم ...زود در پنجره رو بستم و به طرف تخت رفتم ...زجه زدم ...دلم برای خودم سوخت ....چه طور تونستم عاشق پندار بی رحم بشم ...اون چه طور تونست گردنبدی رو که به عشق اون گرفته بودم پاره کنه ...خدایا من دوسش دارم باید به کی بگم ....
پندار
این دختر چطور میتونه اسم اول این پسر رو بندازه گردنش ...تا رفت بالا روی مبل ولو شدم و شقیقه هامو فشار دادم ...عصبانیتم اندازه نداره ...صدای آیفون بلند شد ...اه این مزاحم کیه دیگه؟؟...رفتم و جواب دادم:
من-بله؟؟
صدای توام با گریه ی هستی اومد:
هستی-پندار بیا دم در
آیفون رو گذاشتم و زیر بارون به طرف در رفتم ...با باز شدن در باز این دختر خودشو ول داد توی بغلم ...شروع کرد:
هستی-چه طوری تونستی با من این کارو بکنی پندار؟؟...من دوست دارم ...چطور تونستی با اون دختره ی بی همه چیز ازدواج کنی... بگو که مامانت دروغ میگه که دوسش داری ..
از گوشه ی چشمم دیدم که ترانه از پنجره ی اتاقش داره به ما نگاه می کنه ...اونقدر عصبانی بودم که فقط دوست داشتم تلافی همه چیز رو یه جا سرش درآرم ...پس حرمت هارو شکستم و دستم رو دور هستی حلقه کردم و بلند طوری که ترانه هم بشنوه به هستی گفتم:
من- نگران نباش عزیزم ...این فقط یه ازدواج توافقی ...من ازش جدا میشم و میام پیش خودت ...
اونم با صدای جیغ جیغوش جواب داد:
هستی-می دونستم ...می دونستم تو اون دختره پا پتی رو به من ترجیح نمی دی ...دوست دارم
صدای کوبیدن در پنجره اومد ...من اینجا توی بغل کسی که ازش متنفرم و ترانه توی اتاقش ...چقدر دوریم در عین نزدیکی ...ناراحت آهی کشیدم ....چرا هر چی تلاش میکنیم به هم نزدیک شیم بدتر دور میشیم ...ترانه توی خونهی منه ...زن منه ولی باید به خاطر غرور لعنتی و انتقامی که فراموش شده مثل یه غریبه ازش دور باشم باید اجازه بدم یکی مثل پرهام این فرشته رو ازم بگیره ...نه تنها عصبانیتم فرو نکشید بلکه بیشتر عصبانی شدم از خودم زورم گرفت...هستی رو از بغلم بیرون آوردم ...با ناراحتی گفتم:
من-ماشین آوردی یا بیام برسونمت ....
هستی-با تاکسی اومدم ...وقتی خاله گفت ازدواج کردی نفهمیدم چه طور آدرس رو پرسیدم و اومدم اینجا ....
من-پس بیا بریم برسونمت ... و با هم از خونه بیرون اومدیم ...
ترانه
اینم از شب عید ...اشکم دوباره ریخت روی متکا ...صدای گوشیم بلند شد...بازم پرهام ..جواب دادم:
معذرت خواهیت به درد عمت میخوره ...البته این اتفاق باعث شد به یاد بیارم پندار هیچ وقت مال من نبوده ...با بغض گفتم:
من-نه خودتون رو ناراحت نکنید ...شوهر من یکمی عصبیه بابت رفتارش واقعا معذرت میخوام ...
پرهام-اگه مجبور نبودم براتون زنگ نمیزدم ...من واقعا به اون طرح ها نیاز دارم ...
من-آدرس بدید سه روز دیگه به دستتون می رسونم .... بعد از یاداشت کردن آدرس گوشی رو قطع کردم و با سردرد خوابیدم ...صبح که بیدار شدم پندار هنوز نیومده بود منم تظاهر کردم که برام اصلا مهم نیست ولی واقعیت همیشه تلخه من داشتم از فضولی میمردم ...باید میرفتم دیدن بابا مامان ....نگاهی به ساعت انداختم و با پندار تماس گرفتم ولی گوشیش خاموش بود ...آریانا و مهدیس منتظرم بودن نمی تونستم بیشتر از این معطلشون کنم ...چمدونم رو جمع کردم و گذاشتم صندوق عقب ماشین ...بعد از برداشتن آریانا و مهدیس زدم به دل جاده ها ....صدای ضبط رو زیاد کردم هر کی تو حال و هوای خودش بود ...بعضی موقه ها آه میکشیدم ....آهی که اشک رو توی چشمام جمع می کرد و باعث میشد بغضم رو قورت بدم ...مهدیس و آریانا رو جلو خونشون پیاده کردم و خودم هم کم تر از پنج دقیقه ی دیگه به خونه رسیدم...حالا باید بهشون بگم پندار کجاست؟؟
؟؟...دستم و به طرف آیفون بردم و فشارش دادم :
مامان-کیه ؟؟
هنوز هم مردد بودم:
مامان-مرض داری زنگ میزنی ...
سریع گفتم:
من-مامان منم ....
گل از گل مامان شکفت:
مامان-عزیز دل مامان ...ترانه تویی ...
و در رو باز کرد:
مامان-بیا بالا ...
از حیاط بزرگمون گذشتم و به در رسیدم ....عین لشکر شکست خورده اومده بودم عید دیدنی .....بند کیفم رو فشار دادم و به خودم نهیب زدم(بسه تا کی میخوایی ضعیف باشی خودتو جمع و جور کن دختر ...دنیا که به آخر نرسیده ...پندار بره به درک)نفس عمیقی کشیدم و لبخند زدم ...درو باز کردم ...با صدای بلند و شاد گفتم:
من-سلام به همگی عیدتون مبارک ....
و پریدم بغل بابا ...بابا دستش رو دور کمر کم قطرم حلقه کرد و با صدایی که ازش خوشی میبارید گفت:
بابا-دلم برای این صدای شادت تنگ شده بود ترانه ی زندگیم ...
آریا و تارا هم رو مبل ها نشسته بودن ...با تارا روبوسی کردم و با آریا دست دادم ....مامان نگاهی به بیرون انداخت و گفت:
مامان-پس پندار مامان ؟؟....
جون به جونش کنی داماد دوسته ....سرم رو پایین انداختم تا از چشمام نفهمن که دارم دروغ میگم:
من-پندار کار داشت بعدا میاد ....
مامان-ببینم خونه ی هوری رفتید ...
من-نه مامان من ...
و رفتم و روی مبل ها نشستم ...باز مامان گیر سه پیچ داد:
مامان-پس تو با کی اومدی؟؟...نگو که تنهایی اومدی؟؟
بی حوصله جواب دادم:
من-نه مامان با آریانا و مهدیس اومدم ...خیالت راحت شد ....حالا میزاری برم یه دوش بگیرم ....
بابام به مامان توپید:
بابا-چی کارش داری سهیلا ...برو بابا ...برو بالا یه دوش بگیر حتما خسته شدی ....
برای اینکه از سوال های ناتموم مامان فرار کنم سریع به طرف پله ها رفتم ....یه دوش زیر آب سرد و فحش هایی که زیر دوش به پندار دادم حالم رو جا آوردم ...موبایلم رو از کیفم بیرون آوردم ...وایی 21میس کال از پندار ...همون لحظه دوباره زنگ خورد ..جواب دادم:
من-بله ؟؟....
صدای داد پندار تو گوشی پیچید:
پندار-معلوم هس کدوم گوری هستی ....
من-صداتو بیار پایین ...
پندار-ترانه نذار اون روی سگیم رو بهت نشون بدم ..عین آدم بهم بگو کجایی؟؟؟.....
من-لزومی نمیبینم ....شما هم بهتره به هستی برسی و به من کاری نداشته باشی ....
پندار-جواب سوالم رو ندادی ....کدوم قبرستونی رفتی؟؟
برای این که تلافی دیشب رو سرش در آرم الکی داد زدم:
من-پرهام الان میام ...
می دونستم روی پرهام حساسه ...پندار منفجر شد:
پندار-ترانه بیچارت میکنم ...به اون مرتیکه هم بگو فاتحه ی خودش رو بخونه و یه سنگ قبر برای خودش بخره ...
راستش رو بخوایین ترسیدم ...اونم نه یکم خیلی ترسیدم ...صدای بوق ممتد بهم فهموند که قطع کرده ...نکنه شماره ی پرهام رو از توی گوشیم در آورده باشه ...سریع دوباره شمارشو گرفتم....ریجکتش کرد ... براش نوشتم:
من-پندار به قرآن دروغ گفتم ...خونه ی بابامم ...
جوابش نیومد و منم عصبی طول و عرض اتاق رو طی می کردم ...نکنه به پرهام زنگ زده ...وایی خدا جون آبروم ....نکنه باور نکرده خونه ام ....مامان بدون در زدن وارد شد و منم دقیقا مثل وقتایی که تمام وجودم از اضظراب فریاد میزنه نگاهش کردم ....مامان با دیدنم جا خورد و پرسید:
مامان-ترانه ....چرا عین مرغ پرکنده شدی ...این چه قیافه ایه؟؟؟
حوصله ی بازجوی خانواده رو ندارم ...حالا یکی بیاد این مامان منو جمع کنه ...تا از قضیه سر در نیاره منو ول نمی کنه ...سعی کردم قیافم رو عادی جلوه بدم:
من-هیچی مامان ....مگه قیافه ی من چه جوریه؟؟
مامان یه جوری نگام کرد که یعنی خر خودتی :
مامان-نمی دونم تو بگو چه جوریه ...
من-چیزی نشده شما اشتباه می کنید ....
مامان با شک نگاهم کرد و گفت:
مامان-ناهار خوردی ؟؟؟...
من-نه ولی چیزیم نمی خورم ....
مامان-نمیشه ...بدو بیا ناهار بخور
آخ خداجون ...این مامان من چه گیر سه پیچیه ...دقت کردید وقتی دارید گریه می کنید یا احتیاج به تنهایی دارید دقیقا همون لحظه مامانتون از غیب نازل میشه و ولتون نمی کنه ...اما امان از وقتی که گشنتون باشه یا به یه کار فوری باهاش داشته باشید اون موقع مامانتون آب میشه میره تو زمین ....می دونستم ولم نمی کنه پس پشت سرش راه افتادم ...........
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
